Vrijdag 9 sept was het zover: onze eerste test in Duitsland. Het was niet echt de bedoeling dat we daar iets voor zouden leren maar voor ik heb toch nog snel even wat grammatica opgefrist. We werden om 10u verwacht in het school, er is nog wel een kleine stress situatie ontstaan in den auto, ons madam (de GPS dus) had precies deed wat lastig (verkeerde dag van de maand denk ik) want ze stuurde ons compleet de verkeerde richting uit, het is te zeggen, ze liet ons ne grote omweg maken. Daardoor kwamen we net op tijd aan op school. Bij gebrek aan parkeerplaats heb ik me snel even op een plaats voor gehandicapten gezet;
We moesten weer naar dien aula gaan waar de “welcome meeting” was, we kregen dan onzen test van vier pagina’s. We kregen 1 uur de tijd, daarna (om 11u) werden we rondgeleid in FHTW. Test was niet zo moeilijk vond ik, ik ben is benieuwd in welke groep ik ga zitten. Er zijn 8 niveau’s, niveau 1 is voor diegene die geen woord Duits spreken, diegene zijn op voorhand een 0 gaan vragen, da waren er een stuk of 6, Ik vond dat ze tenminste mochten proberen. Maandag weet ik mijn resultaat en dus ook mijn taalgroep.
Daarna dus de rondleiding in FHTW, door iedereen de Uni genoemd, ze zeggen ni Universität maar korten dat af, zo een beetje zoals unif bij ons. Het blijkt toch een soort universiteit te zijn want in het Engels is het “University of Applied Siences” Het is wel een andere soort als Humbold maar ge kunt er dus ook Masters halen. De erasmussers werden in 5 groepjes verdeeld, ik zat in groepje 4,. In mijn groepke zaten enkele Fransmannen, Hongaren, Russen, Finnen. We zijn eerst naar naar het taalcentrum geweest. Daarna zijn we via een binnenweg naar de Mensa (da zeggen ze hier tegen studentenrestaurant) gegaan, daar konden we al direct een kaart kopen met zo’n soort proton systeem da ge moet opladen, aangezien de prijzen daar vrij communistisch waren, heb ik mij daar zo’n kaartje aangeschaft en er al 10 euro laten opzetten.
Ik heb hier ook nen Hollander leren kennen: Valenti ! Echt nen toffe gast, het is eigenlijk ne Griekse Hollander. Hij praat tegen ons Duits ! Maar soms praat ik gewoon Nederlands tegen hem om hem wat te kloten ! Das wel grappig. De erasmuscode is eigenlijk altijd Duits te praten.
Duitsland is dan zo’n technologie land maar die pc’s in de internetruimtes vallen toch wel enorm hard tegen amai, daar waren het weer van die oude bakken, ik vermoed pentium 2’s , het is al sneller dan in den internetpool van Victor Jara maar toch.!
Het was toen rond de middag en we zijn dan naar huis gegaan. Wat stak er nu onder onze ruit? Jawel een boete! Er stond geen concreet bedrag of adres op dus we hebben da is laten zien aan den Thomas (onze bevriende barman uit den Bierkeller, Matz voor de vrienden) Ze zullen die waarschijnlijk opsturen. We will see
In de namiddag wilden we echt wel is een uitstapke maken naar een of ander waterachtig gebied. We hadden op internet al gezocht naar een freibad (openluchtzwembad) hier in de buurt maar ik had enkele prachtige foto’s gezien van een meer vlakbij Berlijn dus da leek ons ook wel een goede optie.
We zijn dus naar de Straussee geweest, das maar een half uur rijden van Biesdorf (gehucht in Berlijn waar wij wonen) Toen we dan in Strausberg aangekomen waren (das het dorpje waar da meer ligt) gingen we dus op zoek naar een strandje om een pootje te baden. Nu bleek dat daar allemaal van dien typische vijveroever te zijn, waar da zelfs de eendjes met moeite in en uit het meer geraken. Er was daar ergens een uitkijkpunt met een bankske dus zijn we daar gaan zien of we van daaruit een strandje zouden zien.
Gelukkig zat daar een DDR Helga die de krant aan het lezen was die ons kon helpen. We vroegen haar of er daar ergens in de geburen een strandje was. Ze wees ons de goeie weg maar was ook geïnteresseerd in wie we waren, ge kent da van die madammen met te veel tijd en nood aan een goed gesprek, ze vroeg wat we studeerden, waar we vandaag kwamen e.d.
Daarna begon ze uiteraard over haar kinderen, hare zoon is kapitein op nen torpedoboot uit den DDR, haren andere zoon ging nu voor dokter studeren. We hebben er dan toch op een beleefde manier kunnen voor zorgen dat we verder op konden gaan.
Herr Bram heeft het daar eens goed van genomen om zich in het water uit te leven, maar ik heb me op het droge gehouden omdat het water een beetje stonk en gene vieze ziektes wou oplopen.
Terug thuis aangekomen, zijn we efkes samen naar den internetraum geweest, das eigenlijk ook een ontmoetingsplaats, als ge die verlaat zegt ge altijd “tchüss” tegen heel de ruimte en iedereen antwoord dan in koor “tchüüüs” terug, echt grappig om te horen.
Ik zat daar dus aan mijn laptop en Bram aan nen oude pc en wij babbelde af en toe tegen elkaar. Bram had zijne gsm niet bij dus hij was die rap gaan halen op de kamer, ik zat met mijne rug naar hem en had niet door den Bram stiekem vertrokken was. Nu bleek dat ik nen helen uitleg aan het doen was tegen hem terwijl dat hij dus weg was, die andere mensen moeten gedacht hebben dat er bij de Gutmann een vijs los was.
Nog iets grappigs, ik heb in den Bauhaus (de gamma van hier) een plakaat met “Warnung für dem Hund” gekocht. Da bordje heb ik buiten op mijn deur gehangen. Eronder heb ik nen schattigen Jack Russel opgehangen. Nu gisteren vroeg er dus ne fransman gemeend of dat ik echt nen hond had…
’S avonds gezellig nog wat Duitse tv gekeken samen met een glaasje rode wijn en wat kaas (onzen 2de fransen avond al sinds we hier zijn) Hoewel het vrijdagavond was waren we beide echt wel kei moe en verlangde we naar ons bedje. We zijn vrijdag zo rond 1u gaan slapen en zaterdagochtend hebben we uitgeslapen tot 14u. We waren echt wel moe
Wat wel zalig is hier is dat ik ’s nachts gene last van de warmte heb gehad, ook al is het overdag buiten meer als 30 graden. Ik slaap zelfs met nen dons. In de winter maakt da allemaal ni zo veel uit, die Duitsers op dien BBQ vertelde ons dat het soms minder als -10 graden kan zijn in de winter. Het is maar te hopen dat de chauffage hier goed werkt dan.
Zaterdag is onzen dag dus pas begonnen op de middag, we zijn dan eerst naar de mediamarkt geweest voor een tvkaske voor mij, want ik moest telkens uit mijn bed komen als ik van post wilde veranderen. .
Toen we dan thuiskwamen, heb ik weer wat opgerommeld en wat afgewassen. Ik ben toen mijn eerste wasbeurt gaan doen. Ik was vergeten dat ge daar waspoeder voor nodig hebt. Toen ik da vroeg aan een of andere matroesjka die hare was ook aant doen was of ik een beetje van haar mocht lenen, kreeg ik bot “nein” als antwoord. Ik ben dan van miserie maar terug al mijne vuile was in mijn kartonnen doos beginnen doen. Toen ik buiten wou gaan, kreeg die matroesjka het blijkbaar wat op haar gemoed en heeft ze me toch een beetje poeder geleend, ze zei er wel bij dat dat den enigste keer is dat ze da zou doen en dat “nichts für nichts” is en da “alles etwas kostet”, wa zo veel betekent als “iets voor iets, en niks voor niks”.
Bram was eens benieuwd hoe het met me zou zijn en was eens efkes gaan kijken in de kelder. Ik stond daar braafkes naar mijne was te zien. Ik was van plan om daar den helen tijd te blijven bij staan omdat ik schrik had dat mijne was zou gepikt worden en dat dat tien minuten ging duren. Bram vond da vrij grappig. Hij is dan gaan koken. Nu na 10 minuutjes begon ik me af te vragen hoe lang da nog zou duren. Ik heb dat toen gevraagd aan nen Italiaan en die wist mij te zeggen dat da 60 of 70 minuten zou duren. Toen heb ik toch ook maar wijselijk beslist om mijn was eventjes te verlaten.
Ook zaterdagavond zijn we rustig thuis gebleven zoals de meerderheid van de erasmussers hier, er zaten er een paar in den bierkeller en een paar in de internetraum. Zondag wordt het ook rustig, ’s avonds is het filmavond in den Bierkeller, da zie ik wel volledig zitten, ze spelen “Hostage” en die heb ik nog niet gezien.
Zondagmorgen 11 sept telefoon van Joris gehad, want die kerels gingen naar de Formule 1. Normaalgezien ging ik ook mee, maar ik kon moeilijk efkes zoals Schumacher van Berlijn naar Spa Francourchamps rijden. Hij belde me om te zeggen dat ze ne kopie van mijne pas nodig hadden omdat ik die kaarten via internet had gekocht. Iets wat ik nooit meer doe ! In alle staten heb ik hier ne fax proberen te bemachtigen, maar da was hier nie. Ik had gevraagd of ze me geen email adres konden geven, maar ze hadden daar geen internet. 10 minuten later belde Joris terug en vertelde me dat het slechts een grapje was ! Die Matroesjka toch !
Ah en weer een nieuw woord: Het is misschien wel voor de hand liggend en wat belachelijk maar toch. Parkschein, we hadden het moeten weten dat dat parkeerticket was maar om een of andere domme manier dachten wij dus dat da parkeerschijf was. Toen we in Strausberg aangekomen waren stond er namelijk een verkeersbord waarop stond dat een Parkschein verplicht was. Ik dacht dat dat een parkeerschijf was. Ik had wel geen parkeerschijf bij en wilde dus bijna binnengaan in ne winkel om te vragen of die een Parkschein verkochten. Ik heb het uiteindelijk toch niet gedaan. Stel u voor dat ge in Beveren naar de Kruidvat gaat en vraagt of ge een parkeerticket kunt kopen, die zullen raar kijken. Parkeerschijf is dus Parkscheib en parkeerticket is Parkschein, één letterke verschil dus…
Onderweg werden we bijgestaan door een colonne
